Interviewtekst:

‘Mijn tekeningen vertellen een verhaal. Niet met woorden, maar in lijnen, houdingen en stiltes. Elk werk draagt een gevoel, een beweging of een situatie in zich die iets zegt zonder dat het wordt uitgesproken.’ Toch weet Mijnie als geen ander de juiste woorden te vinden om haar werk dicht bij te brengen. Mijnie zet voor het eerst de stap naar buiten met haar kunstwerken middels haar expositie bij Guido Rieger aan de Benthuizerstraat.

In haar dagelijkse werk is Mijnie heel praktisch, precies en nauwgezet bezig. In haar werk is precisie belangrijk, maar in haar tekeningen werkt Mijnie vanuit een ander deel van zichzelf: intuïtief, onderzoekend en gevoelig voor wat zich laat zien. Mijnie leeft aandachtig, is gevoelig voor detail, altijd zoekende naar wat klopt, in beeld en in gevoel. ‘Ik verlies mezelf in het tekenen. Niet omdat het moet, maar omdat ik het fijn vind, het brengt me ergens. Ik volg de lijnen tot ze iets laten zien dat ik niet vooraf heb bedacht. En vaak raakt het precies aan wat binnenin me speelt. Soms denk ik tijdens het tekenen aan iemand in mijn leven. Niet als onderwerp, maar als gevoel dat zich vertaalt in vorm. Het werk draagt dan iets van die persoon in zich mee, zonder dat het letterlijk wordt. Dat maakt het voor mij nog betekenisvoller.’

Het gebeurt soms ook dat het beeld uiteindelijk niet klopt. Dan wordt het door Mijnie vernietigd, ook al heeft ze er uren aan besteed. ‘Alleen wat klopt tot in de kern mag blijven bestaan. Ik werk vanuit een diepe rust, maar ook met een zekere gedrevenheid. Alsof iets in mij naar buiten wil, zonder dat ik precies weet wat het is. Mijn werk ontstaat niet vanuit een plan, maar vanuit een behoefte om iets zichtbaar te maken wat anders onzichtbaar blijft. Het beeld vertelt vaak meer dan ik vooraf had kunnen bedenken. Pas als het af is, zie ik wat het eigenlijk zegt. En dan raakt het me, niet als maker maar als kijker. Alsof het buiten mijzelf is ontstaan en mij iets teruggeeft wat ik zelf nog niet in woorden had kunnen vatten.’

Mijnie’s werken zijn sinds 13 april te zien in de expositie ‘Naar een punt toe’. De titel geeft weer waar ze al die tijd aan heeft gewerkt. De tekeningen verbeelden thema’s als verbondenheid, kracht, moederschap, doorzettingsvermogen en kwetsbaarheid, dingen die ze zelf diep voelt en om zich heen ziet.

Hoe gaat dat creatieproces nou in zijn werk? ‘Ik zet eerst de hoofdlijnen, gewoon, met een potlood. Daarna komt kleur, intuïtief en met potlood. Ik gebruik nooit hetzelfde palet, want elke tekening vraagt iets anders. Het ontstaat op gevoel, en dat maakt elk werk uniek. Ik werk graag met potloden, omdat het spontaan is en de kleuren direct beschikbaar zijn. Ik bedenk het niet vooraf, het komt naar mij. Het vormt zich in een abstract figuur, maar voor mij zijn het personen. Daarom geef ik ze een naam, een identiteit. De naam moet wel gewicht geven aan de tekening, die is dan ook met liefde gekozen. In het proces heb ik heel veel verbondenheid met de tekening.’ Mijnie creëert haar kunstwerken van begin tot end, van de schets tot het passe-partout. Haar man maakt de lijsten. Dit maakt het tot één geheel.

En waarom op dit moment in je leven? ‘Het heeft altijd in me gezeten, het is er altijd geweest, nu heb ik het kunnen vertalen naar mijn werken. Daarvoor heb ik mezelf eerst moeten ontdekken. Ik heb heel diep moeten graven om te komen waar ik nu ben. Mijn tekeningen blijven me raken, omdat ik weet wat erachter zit. Maar ik kan ze ook los laten, als iemand anders er iets in herkent, een eigen gevoel of gewoon de schoonheid ervan, dan is dat minstens zo waardevol.